Beperkende overtuigingen overwinnen

Veel maatschappelijke veranderaars weten precies wat er moet gebeuren.

Maar ze komen er niet altijd aan toe. Door gebrek aan tijd of ruimte. Door lieve maar claimende familieleden. En soms… door akelige zelfsaboterende overtuigingen.

"Wie zit daar nou op te wachten?"

"Dat lukt je toch niet."

"Daar moet je toch voor gestudeerd hebben."

"De processen zijn te stroperig."

"Zou je dat nu wel doen? Je hebt net zo'n goede reputatie…"

"Volgens mij ben jij veel beter in iets anders."

"Ga nou maar eerst gewoon X, en over een paar jaar kun je dan altijd nog Y."

De afbeelding fietste ik in elkaar met Nightcafé.

Lekker dan. Ik hoor ze vaak van changemakers. Zitten ze er al decennia. Erin gebrandmerkt, vaak door mensen uit een ver verleden, soms goedbedoeld (soms niet). Dat soort dingen komen zelden uit jezelf.

Ik begeleid changemakers o.a. bij het overwinnen van zulke draken. Want als je dat niet doet, wordt lobbyen en ondernemen onnodig loodzwaar. Het hoort ook gewoon bij persoonlijk leiderschap. Als je je eigen draken niet temt, dan krijgen anderen ze ook op bezoek.

Ik herken het hoor. Toen ik nog studeerde, kwam ik uit een kwetsbare situatie. Als wees. Er was gewoon helemaal geen TIJD voor twijfel. Niet omdat ik belachelijk oersterk was of zo, maar omdat ik DOOR moest. Maar later, toen ik allang niet meer 'gestrand' was, kwamen ze alsnog langs. De draakjes. 🐉 🐉

"Wie wil JOUW boek nou lezen?"

"Wie zit te wachten op een blog over weeskinderen?"

"Zou dat lobbyen wel lukken?"

"Je bent toch ontwerper en geen lobbyist Jo, wat denk jij nou?"

Daar rekende ik mee af. Dat ging natuurlijk helemáál niet vanzelf.

Anyway, precies dat zie ik nu gebeuren bij de mensen die ik spreek.

Als overtuigingen foetsie zijn, ontstaat ruimte om aan vraagstukken te werken. Dingen Die Ertoe Doen. Plannen die eerder nog 'Moeilijk' waren, 'Zwaar', en 'Ingewikkeld'. 'Eng.'

Ruimte om te schrijven, te spreken, te bouwen, te bewegen. Lobbyen, campagnes maken, boeken maken, de barricaden op. Of gewoon wél die reeks mijlpalen opbouwen. Voor later. En vooral voor nú.

Vorige week zei iemand nog: "Dit is echt een on-ge-loof-lijk groot cadeau." Tientallen jaren had ze met die overtuiging rondgelopen. Hartverscheurend man. Kreeg er zelf natte wangen van. Van die ellende die iemand dan al die jaren voelde en die eigenlijk niet uit diegene zelf kwam. Moest verboden worden.

Not judging, want ik weet hoe het voelt om vastgekleefd te zitten aan zo'n draak 🐲 op je schouder. Maar ik weet dus ook hoe het voelt om vrij te zijn.

Weet je hoe dat voelt? Nou, als iemand dan bijvoorbeeld nog eens zo'n vraag stelt die je eerder ongemakkelijk vond, dan denk je ineens heel anders. Meer iets van 'Goh, wonderlijke vraag', of 'Hoezo is dit interessant'. En dat kost dan geen moeite. 🌬️

Hoe blijf jij trouw aan je missie als de twijfel van binnen 🐲 soms harder klinkt dan de weerstand 🐉 🐉 van buiten?