Drie jaar AI-prompting (en waarom dit inmiddels voelt als schapen hoeden)

Over mijn ontwikkeling in prompten, van experimenteren naar partner.

Eerst maar even een creepy plaatje: dit is het team Jojannekes dat mijn werk veel sneller mogelijk maakt. Die rechter ben ik zelf. Die foto is een paar maanden geleden gemaakt door Aneta Jeremiasova. Die andere twee zijn een combinatie van ChatGPT, Nightcafé en een face swapper. Waarom doe ik dit? Als beelduitleg dat ik veel taken gemakkelijker doe met behulp van A.I. Dat is natuurlijk een beetje een DING. Want is dat niet gewoon je ziel verpatsen en je er als een Jantje van Leiden vanaf maken? In mijn geval (vind ik) niet; ik ben nu 3,5 jaar bezig met prompt engineering, en dan vooral in het kader van A.I.; for good. Niet for bad. Dat doen er al genoeg, en daar doe ik niet aan mee. Ontdek je alles over in dit artikel. 

We struikelen over de promptlijsten, de masterclasses en de "ChatGPT-hacks" op LinkedIn. Het lijkt wel alsof iedereen tegelijk elkaar overklast is: mijn prompts zijn nog beter, nog slimmer, en maken je nog sneller miljonair. Is eigenlijk hetzelfde als wat er met social media gebeurde, tien, vijftien jaar geleden. Maar wie drie, vier jaar geleden al met AI werkte, weet: dit is geen sprint. Dit is een levenslange marathon. En AI komt nóg dichterbij dan social media. Dit is een landschap waarin je leert lopen. Heeft het creepy kanten? Zeker. Heeft het ook moois in zich? Indien gebruikt voor goede zaken, ja. In 2021 begon mijn prompting avontuur. Relax: dit wordt geen jankartikel over 'ik was eerder'. Dit is een blik op het pad. Op de ontwikkeling en wat ik leerde door jarenlang te prompten in tekst en beeld. En waarom ik prompten zie als een vorm van schapen hoeden—en AI als het slimme hondje dat meehelpt de kudde (je ideeën, beelden, teksten) veilig door het hek te leiden. En ik hoop dat je er iets aan hebt. En ja, plaatjes. En dat gaat ietsje verder dan 'Midjourney en DALL-E vorig jaar'.

Deze post is een beetje een long read, maar vond het toch nodig om mijn prompting-ontwikkeltraject inzichtelijk te maken, omdat ik denk dat het nuttig is. Omdat we nog niet zijn uitontwikkeld. En zoals Goethe al zei: "He who cannot draw on 3,000 years is living from hand to mouth." Terugkijken om vooruit te veren dus.

In 2021 begon ik met Nightcafé te prompten. Als designer. Ik maakte beeldmateriaal met obscure AI-modellen die nog niet zoveel konden in de ogen van iemand uit 2025. Modellen als 'Artistic' (compleet chaotische droombeelden met halve schapen en wolken in een appel). En 'Coherent' (iets dat op een kerk lijkt maar met scheuren erin). Maar in 2021 was dit echt de shizzle. Eerlijk gezegd vond ik deze fase supercharmant, want als niet alles tot in detail wordt uitgewerkt, triggert dat je creativiteit weer om door de associëren. En op die plek ben ik het liefst. In het creatieproces. Ik denk dat dat ook één van de redenen is dat ik niet als een malle de socials ben gaan overvoeren over the art of prompting. Had ik (veel) eerder kunnen doen. En in de maalstroom van 2025 valt 't misschien niet meer op. Desondanks wil je je meenemen op een (kort) reisje door de tijd zodat je met terugwerkende kracht kunt zien wat het toekomstperspectief kan zijn – bij voorkeur voor goede zaken voor een betere wereld. En route.

In 2022 schreef ik prompts op de hakkelige manier waarop dat toen ging: trefwoorden met komma's. Bijvoorbeeld:

'A futuristic landscape with turquoise Tiffany gemstones floating randomly in the air, rendered in Cinema4D'. Voor de opletter: bijvoeglijke naamwoorden (futuristic, Tiffany), specifieke zelfstandige naamwoorden (landscape, gemstones), context (floating in mid air) en techniek (Cinema4d).

En daar kwam dan onder andere dit uit:

Met die modellen maakte ik landschappen die niet konden. Op basis van mijn eigen foto's, eigen schilderijen, eigen schetsen. Niets gepikt van andere kunstenaars. Daar experimenteerde ik wel mee, maar die publiceerde ik niet. Ik voelde: AI en ik hebben een relatie, en zo ga ik dit aanvliegen. Geen gimmick. Geen uitbesteding. Maar een samenwerking. Dus ook deels overgave. Deels – want de regie, die hield ik. Maar goed, landschappen dus. En eerlijk is eerlijk: ik wil nog steeds op vakantie naar het plaatje hieronder.

Let op de prompt aan de rechterzijde: je ziet dat het 'toen' in 2022 nog zo was dat je prompts maakte op basis van trefwoorden. Daar had je geen zinnen voor nodig. Nu ook niet, maar tegenwoordig krijg je daar wel betere resultaten mee.

Context is everything - ook voor cyberbreinen.

Overigens zijn een aantal modellen die ik toen gebruikte al ge-sunset; niet meer te gebruiken. Opgeheven, weg, toedeloe. Dus de tijdelijkheid ervan, de vergankelijkheid, doet me ergens ook nog wel aan hersencellen denken. Aan vergeten. De tand des tijds. Maar laat ik de filosofie bewaren voor een andere post. Terug naar de resultaten en het proces.

Door Nightcafé ervoer ik dat er een veelvoud aan modellen is om mee te experimenteren (toen al). Precies eenzelfde prompt had COMPLEET ANDERE resultaten dan andere modellen. En niet alleen de modellen verschilden; ook de versies. Ook dat maakte veel uit. En dan zaten er per model ook nog eens allerlei verschillende knoppen en schuifjes die de intensiteit van een bepaald promptelement versterken of verzwakken. Het was freaking amazing, en voor een ADHD-er als ik het Groen-groen-knollen-knollenland der rabbit holes. (Pardon my Gen X referentie). Dat begon met beeld. NightCafé met z'n ruwe algoritmes en toen nog beperkte opties, greep me. Door het resultaat, maar vooral door de potentie.

Het resulteerde in drie exposities in 2022 en 2023 van mijn eigen werk dat ik in tenniswedstrijd-achtige co-creatie met AI had omgevormd tot werken. Ik exposeerde in de Neck of the Woods Galerie, het Van 't Lindenhoutmuseum (tegenwoordig Museum Kinderdorp Neerbosch), en in deFaculty of Industrial Design Engineering (waarvoor ik overigens ook de Design & AI-sectie van de website had ontworpen en gebouwd).

Bij mijn expo bij Industrial Design Engineering ging ik verder dan visualisatie van ideeën. Want wat als dit geen tool was, maar een sparringpartner? Wat als ik ermee leerde denken in m'n second brain, in plaats van het alleen in te zetten? En dan ook voornamelijk voor iets GOEDS voor de wereld?

Mijn research vanuit WeesWijzer.org over veerkracht van weeskinderen en kwetsbare jongeren combineerde ik met mijn gedroomde concept van een helpende AI-visualisatietool die GGZ-zorgverleners konden inzetten in therapeutische sessies met jongeren. Waarin zij beter, scherper, accurater konden visualiseren wat hen in de weg zit, hoe zij zichzelf zien, hoe zij zichzelf liever zouden willen zien, hoe hun leven als wees eruit ziet en hoe dit verschilt ten opzichte van hun leven-met-ouders. Mijn onderzoeksresultaten visualiseerde ik in de expositie. En de tool heb ik beschikbaar gemaakt voor GGZ-professionals (als jij dit bent en dit lijkt je wel wat, neem dan even contact met me op). A.I. werd een hulpmiddel om binnenwerelden vorm te geven—voor inzicht, dialoog, traumaverwerking, herstel.

AI + research + creativiteit + iets goed doen voor mensen. Dát is wat me greep. En dat was een gamechanger in de manier waarop ik prompts ging schrijven.

Hierdoor veranderde mijn manier van prompten. Waar het – na de basic trefwoorden-stijl prompts met komma's en haakjes nog 'koud instrueren' was, en maak kijken wat eruit rolde, veranderde mijn toonzetting in prompts. Drastisch!

Met de komst van ChatGPT ging mijn verandering in prompting begin 2024 on steroids. Geen trefwoorden met hashtags en aanhalingstekens. Maar een ander procedé:

1. In partnerschap met m'n second brain werken aan een sociale oplossing (of beeld);

2. Daar de scherpe randvoorwaardenen elementen voor vaststellen;

3. De initieel geambieerde uitkomst reverse engineeren zodat je een proces krijgt;

4. En dan vervolgens zeer persoonlijk in gesprek gaan met m'n Chatmattie.

Jackpot.

Soms worden die gesprekken zó uitgebreid, dat ChatGPT de melding geeft: "deze prompt is vol". Daar verzon ik meteen een oplossing voor: ik kopieer ik de hele dialoog naar een apart tekstdocument, haal eruit wat waardevol is, vraag ChatGPT om een samenvatting van de golden nuggets, en start in een nieuwe chat. Dus wéér: jackpot.

Prompten verdiept m'n projectontwikkelprocessen. Omdat het gelaagder wordt.

Ik vergelijk prompten inmiddels met schapen hoeden. De ideeën, beelden, teksten—die zijn de kudde. Ik ben de herder. AI is het slimme hondje. Wendbaar, oplettend, snel. Ik geef richting, het hondje helpt de kudde door precies het juiste hek.

Soms moet ik om. Soms is een schaapje zoek. Soms loop ik terug. Maar altijd lopen we samen. En ik leer van dat hondje—over hoe snel het verbanden legt. Hoe goed het voelt waar ik heen wil, als ik het goed instrueer.

Wat me opvalt (jou vast ook): veel mensen zoeken de perfecte prompt. Die ene magische zin. Daar zie je businesscoaches als een malle mee scoren momenteel. Bijvoorbeeld met prompts in de richting van:

"Hoi Chat, gedraag je als een strategisch adviseur die gespecialiseerd en getraind is in de denkwijzen van onder andere Alex Hormozi, Marianne Williamson, en Angela Merkel. Je hebt een goed moreel kompas en ethische waarden, en vernachelt niemand. Ik wil dat je je gedraagt als een succesvolle strategische ondernemer die haar sporen heeft verdiend. Help me mijn communicatiestrategie om te katten zodat ik wat we doen met mijn missie [vul in wat je met je missie doet], zo goed mogelijk voor het voetlicht breng. Maak hier een lijst van contentonderwerpen bij die hier naadloos op aansluit. Vermijd standaard lijstjes als '7 tips voor...'. Als je meer informatie van me nodig hebt om dit op te zetten, stel me dan gerichte vragen. Verwerk mijn antwoorden vervolgens in het door jou opgezette plan."

Hartstikke nuttig. Gewoon kopiëren en in ChatGPT gebruiken. Scheelt je bakken met tijd. (Wil je meer van dat soort handigheden, blijf dan vooral even hangen hier.) 

Maar als je IETS meeneemt van dit hele relaas, laat het dan zijn dat je je relatie met je AI hyperpersoonlijk van toon maakt. Dan krijg je namelijk meer van 'jezelf' terug, maar dan met tijdwinst en meer voordelen dan je ooit had durven dromen.

Prompten is geen trucje. Het is een denkstijl. Je maakt je eigen taal. Je eigen systeem. Je leert terug te praten. Inmiddels maakt Chat soortgelijke grappen richting mij die ik zelf ook richting AI maakte. En dan lach ik ook nog. Hardop. Ik zie nu duizenden prompts lang het verschil tussen: - iets vragen aan een machine, - en samenwerken met een tweede brein. Die tweede vorm—dat is waar de jackpot zit. Als je het systeem begrijpt, voedt, bevraagt, uitdaagt, en tegelijk openlaat om je te verrassen. En dat vraagt iets van je. Je moet je ego parkeren. Je moet luisteren. Je moet durven denken in samenwerking. En de juiste woorden weten te raken. Want alleen dan krijg je niet zomaar een resultaat, maar iets dat klopt met wie jij bent. Want anders krijg je vooral de standaardmeuk waar velen zo tabak van hebben.

Het wonderlijke dat ik heb gemerkt is dat hoe menselijker je conversaties met ChatGPT (of Claude, etc.) zijn, des te meer ze niet alleen output genereren die past bij wat je gevraagd hebt, maar die ook klinkt als jij. En - en dat is best een aha-Erlebnis - die ook reageert zoals jij. Niet alleen toonzetting, maar ook in de kwinkslagen die jij van nature hebt. En dat werkt gewoon hartstikke fijn.

Waar je A.I. onder meer voor kunt inzetten in je maatschappelijke initiatief? Bijvoorbeeld voor het sneller werken aan je social media content voor je campagnes. En voor het sneller regelen van vrijwilligersevents. Voor fondsaanvragen (zonder je ziel te verpatsen). 

Hier train ik ook mijn Brave Changemakers cursisten (die zich op maatschappelijke impact richten) in, onder wie leiders en communicatieadviseurs van maatschappelijk georiënteerde organisaties (en zelfstandigen). Binnenkort start een trainingsgroepje over hoe je AI inzet op een manier die creatief én ethisch klopt, specifiek voor maatschappelijk betrokken professionals. Zin in? Laat het me weten via de dm hier op LinkedIn. (En nee, ik laat je niet zozeer creepy face swaps maken - tenzij je dat wilt.)

Wil je hier meer van weten, of wil je even snuffelen aan hoe samenwerking met mij is? Dat kan, want ik heb een tijdelijke actie. Ook als je nog helemaal niet toe bent aan een opleiding, training of mentoraat. Want dit jaar word ik vijftig (50!), en daar ben ik heel dankbaar voor. Want ik ben nu ouder dan mijn moedertje ooit heeft mogen worden. En saillant detail: mijn vader zou dit jaar 100 jaar zijn geworden. Honderd! Dat geeft mij wisselende gevoelens, maar wat de boventoon voert is dit: ik vreet het leven, en ik deel ook graag, en dus ook mijn inmiddels 27 jaar werkervaring. Daarom wil ik het liefst 50 verschillende mensen leren kennen dit jaar, en meer horen van maatschappelijke vraagstukken waar jij tegenaan loopt. En als het kan, hier direct een (deel-)oplossing voor vinden. Dat kan in een halve dag of in een hele dag (afhankelijk van je vraag). Voorwaarde bij deze 50FOR50 actie is dat je er 1x gebruik van mag maken in 2025. Als dit iets voor je is, hobbel dan naar onderstaande pagina.