Drie jaar AI-prompting (en waarom dit voelt als schapen hoeden)

Over mijn ontwikkeling in prompten, van experimenteren naar partner.

We struikelen over de promptlijsten, de masterclasses en de "ChatGPT-hacks" op LinkedIn. Het lijkt wel alsof iedereen tegelijk elkaar overklast is: mijn prompts zijn nog beter, nog slimmer, en maken je nog sneller miljonair. Is eigenlijk hetzelfde als wat er met social media gebeurde, tien, vijftien jaar geleden. Maar wie drie, vier jaar geleden al met AI werkte, weet: dit is geen sprint. Dit is een levenslange marathon. En AI komt nóg dichterbij dan social media. Dit is een landschap waarin je leert lopen. Heeft het creepy kanten? Zeker. Heeft het ook moois in zich? Indien gebruikt voor goede zaken, ja. In 2021 begon mijn prompting avontuur. Relax: dit wordt geen jankblog over 'ik was eerder'. Dit is een blik op het pad. Op de ontwikkeling en wat ik leerde door jarenlang te prompten in tekst en beeld. En waarom ik prompten zie als een vorm van schapen hoeden—en AI als het slimme hondje dat meehelpt de kudde (je ideeën, beelden, teksten) veilig door het hek te leiden. En ik hoop dat je er iets aan hebt. En ja, plaatjes. En dat gaat ietsje verder dan 'Midjourney en DALL-E vorig jaar'.

Deze post is een beetje een long read, maar vond het toch nodig om mijn prompting-ontwikkeltraject inzichtelijk te maken, omdat ik denk dat het nuttig is. Omdat we nog niet zijn uitontwikkeld. En zoals Goethe al zei: "He who cannot draw on 3,000 years is living from hand to mouth." Terugkijken om vooruit te veren dus.

Maar eerst even een creepy face swap:

Ik ben die vrouw op rechts.

In 2021 begon ik met Nightcafé te prompten. Als designer. Nightcafé is een soort Midjourney, maar dan wél gebruiksvriendelijk, en voorzien van een veelvoud aan AI-modellen. Ik maakte beeldmateriaal met obscure AI-modellen die nog niet zoveel konden in de ogen van iemand uit 2025. Modellen als 'Artistic' (compleet chaotische droombeelden met halve schapen en wolken in een appel). En 'Coherent' (iets dat op een kerk lijkt maar met scheuren erin). Maar in 2021 was dit echt de shizzle. Eerlijk gezegd vond ik deze fase supercharmant, want als niet alles tot in detail wordt uitgewerkt, triggert dat je creativiteit weer om door de associëren. En op die plek ben ik het liefst. In het creatieproces. Ik denk dat dat ook één van de redenen is dat ik niet als een malle de socials ben gaan overvoeren over the art of prompting. Had ik (veel) eerder kunnen doen. En in de maalstroom van 2025 valt 't misschien niet meer op. Desondanks wil je je meenemen op een (kort) reisje door de tijd zodat je met terugwerkende kracht kunt zien wat het toekomstperspectief kan zijn – bij voorkeur voor goede zaken voor een betere wereld. En route.

In 2022 schreef ik prompts op de hakkelige manier waarop dat toen ging: trefwoorden met komma's. Bijvoorbeeld:

'A futuristic landscape with turquoise Tiffany gemstones floating randomly in the air, rendered in Cinema4D'. Voor de opletter: bijvoeglijke naamwoorden (futuristic, Tiffany), specifieke zelfstandige naamwoorden (landscape, gemstones), context (floating in mid air) en techniek (Cinema4d).

En daar kwam dan onder andere dit uit:

Met die modellen maakte ik landschappen die niet konden. Op basis van mijn eigen foto's, eigen schilderijen, eigen schetsen. Niets gepikt van andere kunstenaars. Daar experimenteerde ik wel mee, maar die publiceerde ik niet. Ik voelde: AI en ik hebben een relatie, en zo ga ik dit aanvliegen. Geen gimmick. Geen uitbesteding. Maar een samenwerking. Dus ook deels overgave. Deels – want de regie, die hield ik. Maar goed, landschappen dus. En eerlijk is eerlijk: ik wil nog steeds op vakantie naar het plaatje hieronder.

Let op de prompt aan de rechterzijde: je ziet dat het 'toen' in 2022 nog zo was dat je prompts maakte op basis van trefwoorden. Daar had je geen zinnen voor nodig. Nu ook niet, maar tegenwoordig krijg je daar wel betere resultaten mee.

Context is everything - ook voor cyberbreinen.

Bij mijn expo bij de Technische Universiteit Delft, faculteit Industrial Design Engineering ging ik verder dan visualisatie van ideeën. Want wat als dit geen tool was, maar een sparringpartner? Wat als ik ermee leerde denken in m'n second brain, in plaats van het alleen in te zetten? En dan ook voornamelijk voor iets GOEDS voor de wereld?

Binnen WeesWijzer.org gebruikte ik mijn eigen research over veerkracht van weeskinderen en kwetsbare jongeren combineerde ik met mijn gedroomde concept van een helpende AI-visualisatietool die GGZ-zorgverleners konden inzetten in therapeutische sessies met jongeren. Waarin zij beter, scherper, accurater konden visualiseren wat hen in de weg zit, hoe zij zichzelf zien, hoe zij zichzelf liever zouden willen zien, hoe hun leven als wees eruit ziet en hoe dit verschilt ten opzichte van hun leven-met-ouders. Mijn onderzoeksresultaten visualiseerde ik in de expositie. En de tool heb ik beschikbaar gemaakt voor GGZ-professionals (als jij dit bent en dit lijkt je wel wat, neem dan even contact met me op). AI werd een hulpmiddel om binnenwerelden vorm te geven—voor inzicht, dialoog, traumaverwerking, herstel.

In de praktijk blijkt het geen probleem te zijn dat de beeldkwaliteit niet geloofwaardig is; als het aansluit bij gevoelsmatige interpretatie, werkt het voldoende voor therapeutische toepassing. Het stoeien met AI-beelden tijdens gesprekken met mensen in therapeutische setting helpt mensen henzelf te laten zien mét respect voor gebrokenheid én ruimte voor nieuwe kracht in beeld van zichzelf.

AI & research & creativiteit & iets goed doen voor mensen. Dát is wat me greep. En dat was een gamechanger in de manier waarop ik prompts ging schrijven.

Hierdoor veranderde mijn manier van prompten. Waar het – na de basic trefwoorden-stijl prompts met komma's en haakjes nog 'koud instrueren' was, en maak kijken wat eruit rolde, veranderde mijn toonzetting in prompts. Drastisch!

Met de komst van ChatGPT ging mijn verandering in prompting begin 2024 on steroids. Geen trefwoorden met hashtags en aanhalingstekens. Maar een ander procedé:

1. In partnerschap met m'n second brain werken aan een sociale oplossing (of beeld);

2. Daar de scherpe randvoorwaardenen elementen voor vaststellen;

3. De initieel geambieerde uitkomst reverse engineeren zodat je een proces krijgt;

4. En dan vervolgens zeer persoonlijk in gesprek gaan met ChatGPT.

Jackpot.

Soms worden die gesprekken zó uitgebreid, dat ChatGPT de melding geeft: "deze prompt is vol". Daar verzon ik meteen een oplossing voor: ik kopieer ik de hele dialoog naar een apart tekstdocument, haal eruit wat waardevol is, vraag ChatGPT om een samenvatting van de golden nuggets, en start in een nieuwe chat. Dus wéér: jackpot. Prompten verdiept m'n projectontwikkelprocessen. Omdat het gelaagder wordt.

Ik vergelijk prompten inmiddels met schapen hoeden. De ideeën, beelden, teksten—die zijn de kudde. Ik ben de herder. AI is het slimme hondje. Wendbaar, oplettend, snel. Ik geef richting, het hondje helpt de kudde door precies het juiste hek.

Soms moet ik om. Soms is een schaapje zoek. Soms loop ik terug. Maar altijd lopen we samen. En ik leer van dat hondje—over hoe snel het verbanden legt. Hoe goed het voelt waar ik heen wil, als ik het goed instrueer.

Wat me opvalt (jou vast ook): veel mensen zoeken de perfecte prompt. Die ene magische zin. Daar zie je businesscoaches als een malle mee scoren momenteel. Bijvoorbeeld met prompts in de richting van:

"Hoi Chat, gedraag je als een strategisch adviseur die gespecialiseerd en getraind is in de denkwijzen van onder andere Alex Hormozi, Charlie Munger, en Steve Jobs. Je hebt een ethisch kompas en vernachelt niemand. Ik wil dat je je gedraagt als een succesvolle strategische ondernemer die haar sporen heeft verdiend. Help me mijn marketingstrategie om te katten naar een diensten- en productenpakket waarmee ik [vul je doelgroep in] zo passend mogelijk kan bedienen. Houd hierbij rekening met een investeringskapitaal van [vul in]. Vat dit samen in een strategisch marketingplan, en maak hier een contentplan bij dat hier naadloos op aansluit. Als je meer informatie van me nodig hebt om dit op te zetten, stel me dan gerichte vragen. Verwerk mijn antwoorden vervolgens in het door jou opgezette plan."

Hartstikke nuttig. Gewoon gebruiken. Scheelt je bakken met tijd. 

Maar als je IETS meeneemt van dit hele relaas, laat het dan zijn dat je je relatie met je AI hyperpersoonlijk van toon maakt. Dan krijg je namelijk meer van 'jezelf' terug, maar dan met tijdwinst en meer voordelen dan je ooit had durven dromen.

Prompten is geen trucje. Het is een denkstijl. Je maakt je eigen taal. Je eigen systeem. Je leert terug te praten. Inmiddels maakt Chat soortgelijke grappen richting mij die ik zelf ook richting AI maakte. En dan lach ik ook nog. Hardop. Ik zie nu duizenden prompts lang het verschil tussen: - iets vragen aan een machine, - en samenwerken met een tweede brein. Die tweede vorm—dat is waar de jackpot zit. Als je het systeem begrijpt, voedt, bevraagt, uitdaagt, en tegelijk openlaat om je te verrassen. En dat vraagt iets van je. Je moet je ego parkeren. Je moet luisteren. Je moet durven denken in samenwerking. En de juiste woorden weten te raken. Want alleen dan krijg je niet zomaar een resultaat, maar iets dat klopt met wie jij bent. Want anders krijg je vooral de standaardmeuk waar velen zo tabak van hebben.

Het wonderlijke dat ik heb gemerkt is dat hoe menselijker je conversaties met ChatGPT (of Claude, etc.) zijn, des te meer ze niet alleen output genereren die past bij wat je gevraagd hebt, maar die ook klinkt als jij. En - en dat is best een aha-Erlebnis - die ook reageert zoals jij. Niet alleen toonzetting, maar ook in de kwinkslagen die jij van nature hebt. En dat werkt gewoon hartstikke fijn.

Hier train ik ook mijn Brave Changemakers cursisten (die zich op maatschappelijke impact richten) in, onder wie leiders en communicatieadviseurs van maatschappelijk georiënteerde organisaties (en zelfstandigen). Binnenkort start een trainingsgroepje over hoe je AI inzet op een manier die creatief én ethisch klopt, specifiek voor maatschappelijk betrokken professionals. Zin in? Laat het me weten via de dm hier op LinkedIn. (En nee, ik laat je niet zozeer creepy face swaps maken - tenzij je dat wilt.)