In het maatschappelijk veld is er opluchting over de (succesvolle, klasse!) lobby van de VNG voor meer gemeentefondsen. Dit geeft maatschappelijke initiatieven (waarschijnlijk) wat meer ademruimte. Maar achter die opluchting schuilt iets anders:

→ Structurele afhankelijkheid
→ Eén dominante geldbron
→ Jaar op jaar onzekerheid over continuïteit
→ Handje ophouden

Dit patroon is overal te zien. En ik snap 't ook wel. Subsidies zijn bedoeld om maatschappelijke missies mogelijk te maken. Maar ze zijn dan weer niet ontworpen om organisaties zelfstandig te laten groeien. Terwijl gemeenten dat wel graag zouden zien. Het is ook vaak opgenomen in de randvoorwaarden in subsidieloketten. Als je té afhankelijk bent, komt een aanvraag niet in aanmerking. En terecht (vind ik dan).

Zonder strategische basis blijft een missie-vanuit-je-hart gewoon hartstikke kwetsbaar. Tenzij stichtingen het geld niet nodig hebben (of om een andere reden geen subsidie willen aanvragen, dat kan natuurlijk ook!).

Bij veel maatschappelijke organisaties ontbreekt tijd, ruimte of expertise om alternatieve scenario's te ontwikkelen. En het raakt niet alleen besturen of directies. Ook programmamakers, communicatieprofessionals en beleidsadviseurs ervaren de grenzen van dit systeem.

De vraag die steeds vaker op tafel ligt: Wat gebeurt er als de subsidie morgen stopt? Het antwoord op die vraag bepaalt of een missie blijft staan. Of juist omvalt bij de eerste begrotingsstress.

Er zijn alternatieven. Best veel eigenlijk. Maar inderdaad, dat vraagt dus moed, creativiteit en strategisch inzicht om die opties te verkennen én in praktijk te brengen. Overigens ook een multidisciplinaire aanpak, want vaak komen er skills bij kijken die niet iedere nonprifit, stichting of ander maatschappelijk initatief heeft.

Het nadenken over deze vragen is geen luxe. Of iets dat voor de heisessie in oktober bewaard kan worden. In mijn perceptie (but perhaps it's just me) is het urgent. Als in: nu.

Missies verdienen meer dan tijdelijke bestaanszekerheid. Want je wilt vooruit kunnen kijken. En dat vergt dus structuur, veerkracht en eigenaarschap.

Het gesprek daarover moet niet gevoerd worden ná de aanvraag. Maar juist daarvoor. Maar als je het toch na de aanvraag doet, dan is NU het beste moment.